ได้อะไรจาก การธุดงค์ ที่ดอยอินทนนท์ จ.เชียงใหม่

ถ้าถามผมว่าได้อะไรจากการไปธุดงค์ที่ดอยอินทนนท์ ผมขอบอกก่อนดีกว่าว่า ผมคาดหวังอะไรจากการไปธุดงค์ครั้งนี้ ความคาดหวังหลักของผมคือ การที่ผมจะได้ไปทำสมาธิ เพิ่มพูนพลังจิต เพื่อพัฒนาจิตของตัวเอง และอีกอย่างที่หวังไว้ในใจคือ อยากได้พบพระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินธโรอย่างใกล้ชิดสักครั้งในชีวิต

ไปธุดงค์ครั้งนี้ ผมรู้สึกว่าได้อะไรมากกว่าที่คิดไว้เยอะ เริ่มจากการที่เราได้อยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติมาก ซี่งปกติเราก็จะรู้สึกลำบาก แต่การไปธุดงค์ในครั้งนี้ ผมกลับรู้สึกว่าเราปล่อยวางได้ ตัดได้ ตัดสิ่งที่ไม่มีความจำเป็นในชีวิตได้มากขึ้น ผมไม่รู้สึกลำบากเลยในการไปธุดงค์ครั้งนี้ (ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นเพราะพี่เลี้ยงเตรียมทุกอย่างให้พวกเราอย่างดี)

การที่เราได้มีโอกาสช่วยเหลือผู้อื่น และถูกช่วยเหลือจากผู้อื่น ทำให้เรารู้คุณค่าของการให้ รู้อย่างลึกซึ้งถึงความหมายของมัน และปลื้มใจในไมตรีของทุกๆคนจนถึงวันนี้

การที่ทริปธุดงค์ของเรามีปัญหาอุปสรรค ก็ทำให้ทริปของเรามีความหมายมากยิ่งขึ้น การที่มีฝนตกหนักในคืนสุดท้าย จนทำให้เกือบนอนกันไม่ได้ แต่ด้วยกำลังใจจากพระอาจารย์ ด้วยความช่วยเหลือจากพี่เลี้ยง ก็ทำให้เราผ่านพ้นอุปสรรคมาได้อย่างไม่ยาก

พระอาจารย์หลวงพ่อ กล่าวหลังจากนั่งสมาธิในคืนหนึ่งว่า “ถ้าเรามีพลังจิตเพียงพอ ถึงแม้ปัญหาจะใหญ่แค่ไหน ก็เหมือนเล็กนิดเดียว เราจะสามารถผ่านมันไปได้เพราะเรามีสติ แต่ถ้าเราไม่มีสติ มีพลังจิตน้อย ปัญหาแค่หัวไม้ขีด ก็สามารถรุกรามทำให้บ้านเมืองวุ่นวายได้”

ส่วนเรื่องที่ผมคาดหวังไว้คือ การสะสมพลังจิตนั้น กลับผิดคาดในช่วงแรก ช่วง 2 วันแรก ที่ได้สวดมนต์ นั่งสมาธิ ผมกลับทำได้ไม่ดี จิตไม่รวม ทำสมาธิที่บ้านยังสามารถทำให้จิตรวมมากกว่า ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไร อาจเป็นเพราะเราเหนื่อย หรือตื่นเต้นก็ไม่รู้ ในวันที่ 3 การนั่งสมาธิของผมจึงค่อยๆดีขึ้น สงบมากขึ้น จิตรวมมากขึ้น แต่ก็ยังไม่ดีเท่าที่คาดไว้

แต่สิ่งที่แปลก และสัมผัสได้อย่างชัดเจนคือ การที่ผมรู้สึกว่าผมมีพลังมากขึ้น ทั้งๆที่เราพักผ่อนน้อย นอนแต่ละคืนไม่กี่ชั่วโมง แต่มีพลังมากทั้งกายและใจ ทั้งๆที่ปกติถ้าผมนอนน้อย ผมจะเพลียมาก นี่แหละน่าจะเป็นพลังที่เราได้รับ

และสิ่งผมรู้สึกได้อย่างมาก และไม่เคยประสบแบบนี้มาก่อนในชีวิตนี้ เกิดขึ้นตอนกลับจากทริปนี้ คือ ผมรู้สึกอิ่ม ผมเพิ่งเข้าใจวันนี้เองว่าคำว่าอิ่มบุญนั้นเขารู้สึกกันยังไง มันยากที่จะอธิบายความรู้สึกออกมาครับ เป็นความรู้สึกดีมากๆ ปลื้ม ตื้นตัน อยู่ในหัวใจ อิ่มจริงๆครับ

ประสบการณ์ การธุดงค์ ที่ดอยอินทนนท์ จ.เชียงใหม่

นักศึกษาครูสมาธิ เมื่อเรียนภาคทฤษฎี และสอบข้อเขียนผ่านแล้ว จะจบหลักสูตรครูสมาธิได้ ก็ต้องผ่านการสอบภาคสนามคือ “การเดินธุดงค์ ที่ดอยอินทนนท์ จ.เชียงใหม่” ถึงแม้จะรู้ว่าการไปธุดงค์นั้นจะไม่สบายเหมือนกับการปฏิบัติธรรมในวัด หรือในห้องเรียน แต่ผมคิดว่านักศึกษาครูสมาธิทุกคนต่างก็อยากไปเดินธุดงค์ร่วมกับพระอาจารย์หลวงพ่อ วิริยังค์ สิรินธโร ผมเองก็เช่นเดียวกัน

ขอขอบคุณทีมพี่เลี้ยงทุกท่านที่ช่วยให้การธุดงค์ของเรามีความหมาย และประสบความสำเร็จ

การเดินธุดงค์ 4 วัน 3 คืน ที่ดอยอินทนนท์ สำหรับนักศึกษาครูสมาธิ 1300 คน ทั้งชาวไทย และชาวต่างชาติ (แคนนาดา และ สหรัฐอเมริกา) นั้นจะประสบความสำเร็จไม่ได้เลย ถ้าไม่มีทีมพี่เลี้ยง และทีมงานที่แข็งแกร่งของพระอาจารย์หลวงพ่อ ท่านลองนึกถึงการเดินด้วยแถวเรียงหนึ่งของคนพันกว่าคน แค่แถวก็ยามกว่า 1 กิโลเมตรแล้ว แต่คณะพี่เลี้ยงสามารถจัดแถวให้เดินได้อย่างเป็นระเบียบ มีการสลับกลุ่มให้ทุกกลุ่มมีโอกาสที่จะเดินใกล้พระอาจารย์หลวงพ่อ ในคณะนักศึกษามีตั้งแต่คนหนุ่มสาว จนถึงคนแก่อายุมากกว่า 60-70 ปี พระอาจาย์หลวงพ่อเองก็อายุ 92 ปีแล้ว ท่านก็เดินขึ้นเขาลงเขาไปร่วมกับพวกเรา การที่จะทำให้คนเมืองเอย่างเรา เดินในป่าได้ไปถึงจุดหมายทุกคน แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวก็ดูยากแล้ว

ขอขอบคุณทีมอาหาร ที่ได้จัดเตรียมอาหารให้พร้อมเสริฟร้อนๆสำหรับพวกเราได้ทุกมื้อ (ยกเว้นมื้อเที่ยง ที่เป็นข้าวห่อให้พวกเราไปทานระหว่างทาง)  มีการแบ่งประเภทอาหารเป็นอาหารทั่วไป และ อาหารมังสวิรัติ ตามจำนวนคนที่ลงทะเบียนเอาไว้ มีน้ำร้อนให้พวกเราชงกาแฟ บริการอาหารให้กับคนพันกว่าคนได้ในเวลาอันรวดเร็ว ตอนที่คิวยาวๆ ผมเข้าคิวอย่างมากก็รอไม่เกิน 10 นาที ก็ได้อาหารแล้ว เป็นการจัดการที่เป็นระเบียบ และมีประสิทธิภาพมาก

ขอขอบคุณทีมเต้นท์ ที่ได้จัดเตรียมเต้นท์ที่นอน (พวกเราในทีมภูเก็ตเรียกกันว่ารีสอร์ท ในแต่ละรีสอร์ท ก็จะมีวิลล่าเป็นหลังๆให้พวกเราทุกคน) ให้พวกเราอย่างไม่เคยขาดตกบกพร่อง ทีมเต้นท์ต้องมาเก็บเต้นท์ในตอนเช้า พร้อมทั้งขนเต้นท์ และสัมภาระของพวกเราไปยังจุดพักแรมจุดถัดไป พอไปถึงจุดพักแรมตอนเย็น พวกเราก็เห็นเต้นท์เป็นพันเต้นท์ เรียงไว้เรียบร้อย สวยงาม อย่างเป็นระเบียบ นี่เป็นงานที่ไม่ง่ายจริงๆครับ

ขอบคุณลูกหาบ ที่คอยหาบสัมภาระให้พวกเรา พวกเราจึงสามารถเดินได้อย่างสบาย ขนาดพวกเราเดินโดยมีแค่น้ำและของใช้เล็กน้อยติดตัว ก็เหนื่อยน่าดูแล้ว ลูกหาบต้องหามของขึ้นดอยหลายๆกิโล คงเหนื่อยมากกว่าเรามาก

ขอบคุณทีมสุขา ที่คอยทำส้วมให้พวกเราใช้ ส้วมที่จัดไว้ให้พวกเรา จะเป็นเต้นท์ทรงสูง ข้างในมีเก้าอี้เหมือนกับเก้าอี้นั่งถ่ายสำหรับผู้ป่วย และมีส้วมหลุมเอาไว้ให้ พวกเรา ในป่าแบบนี้ ถ้าไม่มีส้วม คงเป็นอะไรที่ลำบากมาก สำหรับคนพันกว่าคน

ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ทีมงานทุกทีม ทุกท่าน ที่ไม่สามารถกล่าวถึงได้หมด ความสำเร็จของพวกเรา นักศึกษาครูสมาธิรุ่น 27 ในวันนี้ มีผู้ที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จมากมาเหลือเกิน ขออนุโมทนาสาธุกับบุญความดีที่ทุกท่านได้ทำไว้ด้วยครับ

การธุดงค์ @ ดอยอินทนนท์ จ.เชียงใหม่