ความสุข อยู่ที่รู้จักพอ

เมื่อได้อ่านหนังสือ ดูคลิปของ ท่าน ว. วชิรเมธี บ่อยครั้งที่ได้ธรรมะจับใจมาก ในความคิดของผม ท่านเป็นอัจฉริยะบุคคลท่านหนึ่ง ท่านสามารถอธิบายเรื่องยากๆให้เป็นเรื่องง่าย อธิบายสิ่งที่อธิบายยาก เป็นนามธรรม ให้เป็นรูปธรรม ทำให้เราๆท่านๆเข้าใจได้ง่ายขึ้น

เมื่อ 2-3 วันที่ผ่านมา ก็ได้ดูคลิป “ใจที่รู้จักพอ เป็นใจที่มีความสุข” แล้วประทับใจมาก จึงอยากแบ่งปันให้เพื่อนๆรับรู้ด้วย ประเด็นที่ผมจับได้มี 2 ประเด็นหลัก

1. ความสุขไม่ได้ขึ้นกับขนาดทรัพย์สิน หรือวัตถุสิ่งของ เรามีความสุขได้ทุกวัน ถ้ามีเรามีความพอดี และพอใจในสิ่งที่ตนมี พอใจในสิ่งที่ตนเป็น

2. ที่สำคัญ อย่าเปรียบเทียบตัวเรากับคนอื่น

อันนี้ตรงใจผมมากทีเดียว ความพอดี เป็นของใครของมัน ความพอดีของเราก็ไม่เท่ากับคนอื่น เช่น เรามีรายได้ 10,000 บาท/เดือน เราทานข้าวจานละ 35-40 บาท ก็พอดีและมีความสุขได้แบบเรา เขามีรายได้ 50,000 บาท/เดือน เขาทานข้าวมื้อละ 100 บาท ก็พอดีและมีความสุขได้แบบเขา แต่ที่สำคัญทุกคนก็กินได้มากที่สุดแค่ 1 อิ่ม อิ่มของใครก็ของมัน ต้องหาสมดุลของตัวเอง

บางครั้งเราไม่มีความสุข เพียงเพราะเราไปเปรียบเทียบตัวเรากับคนอื่นแค่นั้นเอง ไปคิดว่าเขามีมากกว่า ดีกว่า เราต้องมีให้เหมือนเขา ก็ตัวเราเองนั่นแหละที่ทำให้ตัวเราไม่มีความสุข

นั่งสมาธิ ทำไมยากจัง

คงเป็นธรรมดาของการที่เราไม่เคยทำอะไรบางอย่าง และลองทำเป็นครั้งแรก ก็จะรู้สึกขัดๆ หรือยาก เป็นเรื่องธรรมดา การเรียนสมาธิ นั่งสมาธิ เดินจงกรม ก็เช่นกัน เป็นเรื่องที่ดูเหมือนไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่ายสำรับคนธรรมดาอย่างเราที่มีชีวิตอันวุ่นวายอยู่ในสังคมและการทำงาน

หลายๆท่านคงมีปัญหาเหมือนๆกันเวลาหัดนั่งสมาธิใหม่ๆคือ เราก็ได้แต่นั่งขัดสมาธิ เอามือขวาหงายทับมือซ้าย ท่องพุทโธได้แค่คำสองคำ ใจของเราก็ไม่ได้อยู่ที่พุทโธแล้ว เตลิดไปไหนต่อไหนก็ไม่รู้ อันนี้อยากให้ท่านเข้าใจว่ามันเป็นธรรมชาติของจิต (หรือใจ) ของเราเอง ไม่ได้แปลกอะไร

ใจของเรา มันก็มีคุณสมบัติของมัน เช่น ดิ้นรน กวัดแกว่ง ห้ามยาก รักษายาก เที่ยวไปไกล เที่ยวไปดวงเดียว เป็นต้น แค่ท่านรู้คุณสมบัติเบื้องต้นของใจแค่นี้ท่านก็รู้แล้วใช่ไหมครับว่าใจเราเหมือนลิง แต่ไวยิ่งกว่า แค่เราจับลิงมาให้อยู่นิ่งๆก็ยากแล้ว จับใจให้อยู่นิ่งก็ยากยิ่งกว่า

แล้วจะทำอย่างไรให้ใจอยู่นิ่ง

ลิงอยู่นิ่งได้ก็ต้องฝึก ใจเราจะนิ่งจะสงบได้ก็ต้องฝึกเช่นกัน การที่เราทำงาน มีกิจกรรมมาทั้งวัน แล้วมานั่งสมาธิให้จิตใจสงบ บางครั้งมันเป็นการยากจริงๆ เหมือนน้ำที่ไหลเชี่ยวมา แล้วเราเอาอะไรไปขวางให้หยุดนิ่ง มันก็เอาไม่อยู่ ถูกแรงน้ำพัดไปหมด วิธีหนึ่งที่จะช่วยได้คือ การเดินจงกรม ก่อนนั่งสมาธิ การเดินจงกรมจะช่วยกรองอารมณ์ ช่วยลดระดับอารมณ์ที่วุ่นวายมาทั้งวัน เหมือนช่วยชะลอกระแสน้ำที่เชี่ยว

ผมเจอคนที่เคยลองทำสมาธิหลายท่าน ที่บางครั้งจิตใจไม่ค่อยนิ่งเวลานั่งสมาธิ เมื่อได้เดินจงกรมก่อน การนั่งสมาธิก็จะได้ผลดี ใจสงบขึ้นมาก บางคนที่มาเรียนที่สถาบันพลังจิตตานุภาพครั้งแรกๆ ก็แปลกใจที่ทำไมตัวเองรู้สึกสงบมากกว่าปกติ ก็เพราะเราเดินจงกรมก่อนนั่งสมาธิ

แค่นึกพุทโธในใจ 5 นาทีก็ยากแล้ว

สำหรับคนเริ่มใหม่ (หรือแม้กระทั่งคนเก่า) แค่นึกพุทโธในใจ 5 นาที ไม่ให้วอกแวกไปเรื่องอื่นเลย แทบจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ อันนี้ไม่ต้องตกใจครับเพราะเป็นกันทุกคน เราก็ต้องค่อยๆหัดตะล่อมใจตัวเองให้มาอยู่กับพุทโธ ฝึกให้ใจมาอยู่ที่จุดๆเดียวด้วยการนึกพุทโธ

พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินธโร ท่านได้กรุณาแนะนำว่า ให้สมมุติ “พุทโธ” เหมือนกับกระสุนปืน เมื่อมีอารมณ์หรือมีความคิดเข้ามา ให้เรานึกพุทโธเพื่อทำลายอารมณ์หรือความคิดเหล่านั้น เหมือนกับการที่เราเอากระสุนยิงศัตรู ยิ่งถ้ามีอารมณ์หรือความคิดเข้ามามาก ก็ให้เรานึกพุทโธถี่ขึ้น (ท่องพุทโธถี่ๆ) เหมือนกับเวลามีศัตรูเข้ามามาก ยิงกระสุนทีละนัดคงไม่ทัน ก็ต้องใช้การยิงปืนกลเพื่อฆ่าศัตรู (การนึกพุทโธ ไม่จำเป็นต้องตามจังหวะลมหายใจ)

ในบางครั้ง หากเป็นเรื่องที่จำเป็นต้องคิด เราอาจจะคิดให้เสร็จขณะเดินจงกรมก็ได้ คิดเสร็จแล้วค่อยนึกพุทโธใหม่ก็ได้เช่นกัน การคิดในขณะที่เดินจงกรม ขณะที่ใจเราสงบ มีสมาธิ บางครั้งก็ทำให้เราได้ความคิดอะไรดีๆเหมือนกัน

สิ่งที่ยากกว่าคือการทำสมาธิอย่างต่อเนื่อง

อย่างที่รู้กันแล้วว่า แค่นึกพุทโธในใจ 5 นาทีก็ยากแล้ว แต่ทำอย่างไรที่เราจะฝึกนั่งสมาธิได้ทุกวัน อันนี้ยากกว่า แต่เป็นสิ่งสำคัญที่ต้องทำให้ได้ ถ้าให้ผมเปรียบเทียบ ก็เหมือนกับเวลาเราต้มน้ำ เรายกกาต้มน้ำบนเตาไฟ ตั้งแค่ 2 นาทีแล้วยกออก รอไปอีก 2 ชั่วโมง แล้วก็เอากาไปตั้งบนเตาอีกครั้ง ทำอย่างนี้ไปกี่เดือนกี่ปี น้ำไม่มีวันเดือดแน่นอน การทำสมาธิก็เช่นกัน ถ้าเราไม่ได้ทำอย่างต่อเนื่อง ผลที่ได้ก็จะไม่เต็มที่

ใจของเรา มักจะสกปรกได้ง่าย สกปรกจากอารมณ์ต่างๆ ทั้งทำให้สุขและทุกข์ ในชีวิตประจำวันของเรา เจอกับอารมณ์ต่างๆเข้าสู่ใจตลอดเวลา ถ้าเราไม่หมั่นทำความสะอาด ใจของเราก็จะค่อยๆขุ่นมัว เพราะฉะนั้นเราควรจะปฏิบัติสมาธิอย่างต่อเนื่อง เพื่อทำความสะอาดใจของเรา แค่ครั้งละ 5 นาทีก็ได้ ทำวันละ 3 ครั้งเหมือนทานข้าว 3 มื้อ

พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินธโร ท่านได้สอนพวกเราว่า “การทำสมาธิ เวลาขยันก็ทำ เวลาขี้เกียจก็ต้องทำ” ผมก็ปฏิบัติตามนั้น หมายความว่า เวลาขี้เกียจ เราได้ทำน้อยดีกว่าไม่ได้ทำเลย แต่ทำให้เป็นนิสัย ในปัจจุบัน ผมสามารถตื่นตอนตีห้าครึ่ง นั่งสมาธิ เดินจงกรม อย่างละ 30 นาทีแทบทุกวัน จริงๆแล้วทำทุกวันครับ แต่วันที่นอนดึก ตื่นไม่ไหว อาจทำน้อยกว่า 30 นาที เพื่อทำให้ติดเป็นนิสัย

ทำสมาธิแล้ว เหมือนไม่ได้อะไร

เป็นความรู้สึกปกติครับ เพราะการเรียนสมาธิ เป็นการทำงานกับใจ เป็นเรื่องของนามธรรม มันวัดกันยาก จะมีใครมาวัดให้เราก็ไม่ได้ เหมือนกับเรารับประทานอาหารแล้วอร่อยหรืออิ่ม ไม่มีใครมาบอกได้ว่าเราอร่อยหรืออื่ม ตัวเราจะรู้ตัวเราเองไม่มีใครบอก

พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินธโร ท่านได้เปรียบเทียบเหมือนเราเรียนหนังสือแล้วได้ความรู้ ลองนึกดูซิครับเราเรียนหนังสือแล้วเราได้ความรู้เมื่อไหร่ ลองคิดถึงเด็กๆที่อ่านไม่ออก แล้วหัดอ่าน ก ข ค .. เขาได้ความรู้เมื่อไหร่ บางทีเราตอบไม่ได้ แต่รู้อีกทีตอนสิ้นเทอม หรือสิ้นปีว่าเขามีความรู้เพิ่มขึ้นแล้ว เขาอ่านออกเขียนได้แล้ว การเรียนสมาธิก็เช่นเดียวกัน ตัวเราเองจะค่อยๆพัฒนาทีละเล็กทีละน้อย จนเวลาผ่านไป 2-3 เดือน เราจะสังเกตเห็นว่าเราเริ่มเปลี่ยนไป

รู้ได้อย่างไรว่าที่ทำสมาธิมาได้ผล

ตอนที่ผมเป็นนักศึกษาครูสมาธิ อาจารย์ก็ถามพวกาเราอย่างนี้ในห้องเรียน หลังจากที่เราเรียนสมาธิไปได้ประมาณ 3 เดือน พวกเราก็ตอบกันไม่ค่อยถูกเหมือนกัน แต่พออาจารย์ตั้งคำถามใหม่ “ใครรู้สึกว่าตัวเองโกรธน้อยลง โกรธยาก หายเร็ว ซึาเศร้าน้อยลง นอนหลับสบายขึ้น หลับลึก ง่วงนอนน้อยลง ใจสบายขึ้น” พวกเราทุกคนเห็นด้วยว่าพวกเราเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น นี่แหละครับการวัดผลขั้นต้น และเป็นผลที่ได้จากการเรียนสมาธิ

ถึงตอนนี้แล้ว ถ้าท่านทำความเข้าใจ และเริ่มคุ้นเคยกับการทำสมาธิ ก็จะเริ่มรู้ว่าการทำสมาธินั้นไม่ยาก จริงๆแล้วนอกจากปัญหากับใจข้างต้นแล้ว การเริ่มทำสมาธิใหม่ๆยังมีปัญหากับกาย เช่น นั่งนานแล้วปวดเมื่อย แรกๆอาจต้องอาศัยความอดทน ต่อจากนั้นก็จะเริ่มชิน สำหรับท่านที่นั่งขัดสมาธิไม่ได้ นั่งเก้าอี้แทนก็ได้ครับ การทำสมาธิเรื่องใหญ่คือการทำงานกับใจ ถ้าเราทำงานกับใจเป็น เรื่องกายนั้นไม่ใช่ปัญหา

 ท่านสามารถศึกษาวิธีปฏิบัติของสถาบันพลังจิตตานุภาพโดยคลิก การเดินจงกรม และ  การนั่งสมาธิ   ซึ่งเป็นการปฏิบัติตามวิธีการของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

รับสมัคร เรียนสมาธิ ฟรี – สถาบันพลังจิตตานุภาพ

ไปเรียน “สมาธิ” กันเถอะ

ถึงวันนี้ก็เป็นเวลาประมาณ 1 ปี ที่ผมได้เรียนสมาธิ ฝึกการนั่งสมาธิ เดินจงกรมอย่างเป็นระบบ การเรียนที่เริ่มต้นเพียงแค่อยากรู้ ผมเข้าสมัครเรียนสมาธิกับ สถาบันพลังจิตตานุภาพ สาขาภูเก็ต ด้วยเหตุผมส่วนตัว 2-3 ข้อ

1. อยากรู้ – ผมคิดว่าการเรียนสมาธิก็เหมือนไปลงทะเบียนเรียนวิชาหนึ่งเพราะแค่อยากรู้ เมื่อได้เรียนแล้ว ก็ได้รู้ว่ามันเป็นเคล็ดวิชาการบริหารคือเป็นวิชาบริหารใจ ผมเป็นคนที่ชอบศึกษาหาความรู้อยู่แล้ว แต่ขี้เกียจ ไม่ค่อยชอบอ่าน เลยอาศัยไปเข้าอบรมตามที่ต่างๆ เพราะผมมีความเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า “การที่เราจะแก้ปัญหาอะไรได้ เราต้องมีความรู้ใหญ่กว่าปัญหานั้น”

2. สงสัย – ผมเคยคิดในใจว่า คนเราเวลาอายุมากขึ้น หลายคนก็หันเข้าวัดเข้าวา ศึกษาธรรมะมากขึ้น ถ้ามันดี ถ้าวันหนึ่งเวลาอายุมากเราต้องมาศึกษา ทำไมเราไม่ศึกษาวันนี้ซะเลย ถ้ามันดีเราก็ได้รู้ก่อนคนอื่น และไม่เสียเวลาของตัวเอง

หลังจากที่ได้เรียน หลายคนก็สงสัย “เธอมีความทุกข์ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า จึงไปเรียนสมาธิ” จริงๆแล้วผมไม่ได้มีความทุกข์อะไรครับ และได้อ่านหนังสือหลายเล่มที่คนเขียนเจอวิกฤตชีวิต แล้วจึงเข้าหาธรรมะ หลายคนโชคดี หลุดพ้นปัญหามาได้ แต่หลายคนไม่ได้โชคดีเช่นนั้น ผมอยากให้ข้อคิดอันหนึ่ง “เวลาที่เราจะจมน้ำ ไม่ใช่เวลาที่จะมาหัดว่ายน้ำ”  ในวันที่เรามีปัญหาจริงๆ วันนั้นใจของเราอาจจะมืดมนจนหาทางออกไม่ได้ก็เป็นไปได้ เพราะฉะนั้น เราควรมาเริ่มทำใจของเราให้แข็งแรง และสดใสดีกว่า

ผมอยากแบ่งปันให้เพื่อนๆรับรู้ถึงประสบการณ์ในการเรียนสมาธิ ที่ทำให้ชีวิตผมดีขึ้นมาก และในเมื่อการเรียนสมาธิทำให้ผมดีขึ้น ก็น่าจะทำให้เพื่อนๆที่เรียนทุกคนดีขึ้นได้เช่นกัน สิ่งที่ผมได้จากการเรียนสมาธิ เช่น

– การบริหาใจ การเรียนสมาธิทำให้เรามีสติมากขึ้น สตินั้นทำให้เราเข้าใจตัวเองและผู้อื่นมากขึ้น พอเราเข้าใจทั้งตัวเองและผู้อื่น ชีวิตเราก็มีความสุขมากขึ้น

– สุขภาพกายและใจดีขึ้น หลังจากที่ผมเรียนสมาธิได้ระยะหนึ่ง ผมก็ นั่งสมาธิ เดินจงกรม ทุกวัน ทำให้ผมได้ทั้งออกกำลังกาย และการพักผ่อนไปในตัว จึงทำให้ผมมีสุขภาพกายและใจดีขึ้น

– อารมณ์ดีขึ้น คนที่เคยเป็นเสือยิ้มยากอย่างผม รู้สึกตัวเองว่ามีความสุขมากขึ้นอย่างชัดเจน เรารู้สึกตัวเองว่าเรายิ้มง่ายขึ้นจากเดิมมาก

– มีสติมากขึ้น ข้อนี้ผมคิดว่าสำคัญมาก คนหลายๆคนพลาดพลั้งในชีวิต มิใช่เพราะไม่รู้ แต่เพราะขาดสติไปชั่วคราวแค่นั้นเอง เราทุกคนรู้ถูกผิดดีชั่ว แต่บางครั้งพลาดพลั้งเพราะขาดสติ แล้วก็ต้องมาเสียใจทีหลัง การเรียนสมาธิ นั่งสมาธิ เดินจงกรม ช่วยให้ผมมีสติมากขึ้นอย่างชัดเจน เวลาโกรธก็รู้ว่าตัวเองกำลังโกรธ หลังจากนั้นก็โกรธน้อยลง (ผมยังไม่สามารถทำให้ตัวเองไม่โกรธเลย แต่ก็รู้ตัวว่าเราโกรธยากขึ้นมาก และถ้าโกรธมันก็หายไปเร็วกว่าเดิมมาก)

– มีประโชน์อีกมากมายที่ได้จากการเรียนสมาธิ ซึ่งนำมาเขียนเท่าไหร่ก็คงไม่หมด

  สถาบันพลังจิตตานุภาพ  จะเปิดรับนักศึกษาครูสมาธิ ปีละ 2 ครั้ง คือ ประมาณเดีอนกุมภาพันธ์ และ เดือนสิงหาคมของทุกปี ตอนนี้ก็เป็นโอกาสดีครับ เป็นช่วงที่กำลังรับสมัครอยู่พอดี ขอเชิญเพื่อนๆที่สนใจสมัครได้ที่ สถาบันพลังจิตตานุภาพ  ทั่วประเทศครับ

ฉลาดเกินไป (ขำๆ)

คุณแม่ อธิบายลูกชายคนโต เกี่ยวกับสิ่งมีชีวิต และสิ่งไม่มีชีวิต
พอถามลูกชายคนโต ลูกชายคนเล็กก็ตอบได้ด้วย
พอถึงบทที่ยากขึ้น เรื่องเกี่ยวกับต้นไม้

คุณแม่ลองถามลูกชายคนเล็ก “รู้ไหมรากมีหน้าที่อะไร”
ลูกชายคนเล็กตอบ “ถ้ารู้หมดนี่ก็ฉลาดเกินไปซิ หม่าม๊า”

55 ขนาดตอบไม่ได้ก็ยังรักษาชั้นเชิง ไม่ยอมแพ้ นี่เด็กแค่ 3.5 ขวบนะ ผู้ใหญ่เราบางทีก็วางฟอร์มไม่ยอมแพ้ แต่ไม่น่ารักเหมือนเด็ก..ว่ามั๊ย

ขายบ้าน โครงการ ชัยพฤกษ์ – แลนด์แอนด์เฮ้าส์ พาร์ค ภูเก็ต

ขายบ้านเดี่ยว ในหมู่บ้าน แลนด์แอนด์เฮ้าส์ พาร์ค ภูเก็ต (Land and House) ราคา 5.3 ล้านบาท

บ้านเดี่ยว สภาพดี ร่มเย็น หันหน้าไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ จึงทำให้บ้านไม่ร้อน อยู่เย็นแทบทั้งวัน

บ้านเดี่ยว 2 ชั้น บรรยากาศร่มรื่น
เนื้อที่: 56.3 ตารางวา
พื้นที่ใช้สอย: 134 ตารางเมตร

ห้องนอน: 3 ห้อง
ห้องน้ำ: 2 ห้อง
ห้องอื่นๆ: ห้องนั่งเล่น, ห้องรับประทานอาหาร, ครัวฝรั่ง, ครัวไทย, ห้องเก็บของใต้บันได
ที่จอดรถ: 1 คัน

เฟอร์นิเจอร์: แอร์ 3 เครื่อง, เตียงไม้ 6 ฟุต, ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ๋

ที่อยู่ :
หมู่บ้านแลนด์แอนด์เฮ้าส์ พาร์ค ภูเก็ต
โครงการชัยพฤกษ์ ซอย8
79/207 หมู่ 7 ต.ฉลอง อ.เมือง จ.ภูเก็ต

สนใจติดต่อ: คุณเอิง 076 256797, 086 470 2468

Life is Simple

วันหนึ่งในขณะที่ผมยังอ่อนต่อโลกนัก ผมได้มีโอกาสคุยกับลูกค้าวัยเกือบ 90 ปี ในตอนนี้น ชายแก่ผู้ดีอังกฤษ ตัวเล็ก ผิวเหี่ยว แต่ยังแข็งแรงมาก เดินทางไปภูเก็ตเพียงคนเดียว และเช่ารถขับเองทุกปี ทุกครั้งที่ว่าง คุณลุงก็มักจะมานั่งสนทนากับคุณพ่อและผมที่สำนักงาน

วันหนึ่ง วันที่ชีวิตผมนั้นวุ่นวายเสียเหลือเกิน และยังมองไม่เห็นเลยว่าเมื่อไหร่ความวุ่นวายนั้นจะหมดไปจากชีวิต

ผมพูดกับคุณลุงว่า “Life is complicate. And will be more and more complicate…”
(“การดำเนินชีวิตช่างยาก และซับซ้อน และจะยิ่งซับซ้อมและวุ่นวายมากขึ้นในอนาคต”)

ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เพราะลองคิดดูซิครับ ตอนนี้เราต้องเรียนมากขึ้น ทำงานมากขึ้น ยากขึ้น หนักขึ้น ทุกวันๆ เพื่อให้ชีวิตความเป็นอยู่ของเราดีเหมือนเดิม

คุณลุงท่านได้กรุณาสอนผม “Life is simple, but you make it complicate”
(“ชีวิตนั้นเรียบง่าย แต่เราเองต่างหากที่ทำให้มันยุ่งยาก”)

ผมได้ฟังแล้วก็รู้สึกขอบคุณท่านมาก ที่ท่านได้เตือนสติเรา และตอนนี้ผมก็คิดอย่างที่ท่านสอน.. ชีวิตนั้นเรียบง่าย แต่ไม่ง่าย (ในบางครั้ง)

ปัญหา ปัญหา ปัญหา มีแต่ปัญหา แล้วจะทำอย่างไร

ในรอบปีที่ผ่านมาผมประสบกับปัญหามากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เป็นรอบปีที่ผมคิดว่า ผมเจอสิ่งที่มากระทบใจมากที่สุดปีหนึ่งตั้งแต่เกิดมา แต่ผมก็รู้สึกดีใจ และภูมิใจในตัวเองที่สามารถผ่านสิ่งที่เลวร้ายมาได้ ถึงแม้ว่าจนกระทั่งปัจจุบัน ผมยังไม่สามารถแก้ปัญหาบางข้อได้ แต่อย่างน้อย ผมก็สามารถผ่านปัญหา และใช้ชีวิตตลอด 1 ปีที่ผ่านมาได้อย่างมีความสุข

ผมอยากแบ่งปันประสบการณ์ที่ผ่านมาให้กับเพื่อนๆ ผมไม่ได้หวังว่าทุกท่านจะได้อ่านมัน เพียงแค่คนสักคนที่มีปัญหา และวิธีหรือแนวคิดที่ผมใช้มีประโยชน์สำหรับเขา ผมก็ถือว่าคุ้มค่าแล้วที่ผมเขียน

ส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมผ่านปัญหามาได้ ก็เพราะผมได้มีเจอธรรมะ เรียกได้ว่ามาแบบถูกเวลาจริงๆ ผมจะค่อยๆอธิบายเป็นข้อๆให้เข้าใจง่ายนะครับ

* ทำงานกับใจ

“ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว” เป็นคำพูดที่คงไม่มีใครปฏิเสธได้ เมื่อมีปัญหาเข้ามาในชีวิต อาจทำให้หลายคนเซไปเลย ถ้าเราไม่มีหลักคิด สำหรับผมเอง ผมต้องหาเป้าหมายก่อน ไม่ต้องคิดถึงร้อยพันปัญหาที่ทำให้เราล้ม แต่หาเหตุผมสักข้อว่าทำไมเราต้องลุก

การศึกษาธรรมะช่วยผมได้มากในข้อนี้ เพราะทำให้ผมนิ่งขึ้น รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่จะมากระทบใจเราได้ เมื่อเรารู้ว่ามันคือสิ่งที่มากระทบใจ และเราไม่รับมันไว้ มันก็ทำอะไรเราไม่ได้ มนุษย์ธรรมดาอย่างเรา แม้ไม่สามารถลดสิ่งกระทบใจได้ทุกเรื่อง แค่ลดได้บ้าง ก็ยังดีกว่าลดไม่ได้เลย

* กัลยาณมิตร

กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ บางครั้งเวลาเราเจอปัญหาที่รุนแรง ที่เราไม่คาดถึง เกินกว่าที่ใจเราจะรับไหว (เหมือนปกติ เราสร้างบ้านริมหาด เราก็คิดเฉพาะป้องกันปัญหาคลื่นลม แต่วันดีคืนดี สึนามิด้นพัดมาโดนบ้านเราซะงั้น) กัลยาณมิตรจึงเป็นสิ่งสำคัญ กัลยาณมิตรเป็นได้ทั้งเพื่อน พ่อแม่ พี่น้อง คู่สมรส ลูกของเรา ทุกคนเป็นกัลยาณมิตรที่ดีได้ ถึงแม้ว่าเขาอาจช่วยอะไรเราไม่ได้เลยก็ตาม แต่สิ่งที่เขาให้ได้คือ กำลังใจ ซึ่งสำคัญยิ่งเหนืออื่นใด

ยกตัวอย่างเช่น ครั้งหนึ่งผมเคยได้รับกำลังใจอย่างมหาศาลจากลูกชายวัย 6 ขวบ ลูกชายเพิ่งจะนับเลขเป็น และรู้จักเงินมาไม่นาน
อยู่ดีๆลูกก็ถามว่า “พ่อมีหนี้เท่าไหร่”
ผมก็บอกว่า “หลายล้านบาทเลยลูก”
ลูกคิดนิดหนึ่งแล้วก็บอกว่า “ผมมีเงินไม่ถึงล้าน มีแค่พันกว่าบาท ถ้าพ่อจะเอาไปใช้ก่อนก็ได้นะ”

แค่นี้เองกำลังใจของเราก็เอ่อท้นท่วมขึ้นมาถึงคอแล้ว และผมยังเจอคนอีกหลายคนที่ประสบปัญหาอย่างหนักในชีวิต แล้วต่อสู้ทนเหนื่อยมาได้เพราะกำลังใจจากลูก

แม้คนที่ตายไปแล้วก็ยังให้กำลังใจเราได้ ผมโชคดีที่เกิดมาในครอบครัวที่ยากจน จึงทำให้เราต้องอดทน คุณยายขายขนมเลี้ยงครอบครัว ได้กำไรเป็นเศษสตางค์ แต่สามารถกู้สถานการณ์ของครอบครัวเราให้ลืมตาอ้าปากได้ แม้ท่านจะตายไปแล้ว แต่ท่านก็ไม่เคยตายไปจากใจผม หลายครั้งที่ผมหมดกำลังใจ ผมก็ได้คุณยายนี่แหละครับ เป็นตัวอย่างในการสู้ชีวิต และเป็นกำลังใจเสมอมา

* ทัศนคติบวก หรือ คิดบวก

ทัศนคติบวก หรือ การคิดบวก อาจจะไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหา แต่เป็นทิศทางในการแก้ปัญหา มันจะทำให้เราแก้ปัญหาถูกทางและมีความสุข ผมเคยช่วยพี่สาวท่านหนึ่งแก้ปัญหา และเขียนเรื่องนี้ไว้ที่ คิดบวก ชีวิตมีความสุข ผมคิดว่าคงเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับทุกท่าน จริงๆครับ บางครั้งแค่เปลี่ยนความคิดนิดเดียว เราก็มีความสุขแล้ว คือคิดให้เป็น คิดให้ถูกทาง

* มุมมองต่อปัญหา

น่าแปลกครับ บางครั้งแค่เราขยับไปยืนคนละมุม หรือต่างองศาเพียงเล็กน้อย เราก็แก้ปัญหาได้แล้ว

ผมมีตัวอย่างหนี่งอยากแบ่งปันกับทุกท่าน มีร้านขายจานดาวเทียมอยู่ร้านหนึ่ง พอติดตั้งจานดาวเทียวให้กับลูกค้าเรียบร้อยแล้ว มักจะมีปัญหาว่าภาพไม่ชัด พนักงานติดตั้งก็ไม่ค่อยอยากไปบริการลูกค้าหลายครั้ง ทำให้เจ้าของร้านหนักใจ เขาแค่เปลี่ยนมุมมองการคิดว่า ตอนนี้บริษัทของเราไม่ได้ “ขายจานดาวเทียม” แต่ขาย “ทีวีรับชัด” เมื่อมุมมองต่อปัญาเปลี่ยนไป วิธีแก้ปัญาหก็เปลี่ยนไป เมื่อก่อนขายจานดาวเทียม เมื่อติดตั้งเสร็จ ความรู้สึกของพนักงานคือ ได้ส่งมอบสินค้าแล้ว แต่เมื่อเปลี่ยนเป็นขายทีวีรับชัด พนักงานก็ทำทุกวิถีทางให้ทีวีรับสัญญาณได้ชัด ลูกค้าก็พอใจ

* Divide & Conquer

อันนี้ขอใช้ภาษาอังกฤษนะครับ เพราะเป็นเทคนิคที่ผมได้มาตอนเรียนวิศวะ จุฬาฯ ในทางวิศวกรรม หลายครั้ง ปัญหามันใหญ่เกินกว่าจะคิดและแก้ไขได้ง่ายๆ เทคนิค Divide & Conquer คือ การที่เราแบ่งปัญหาใหญ่ๆ เป็นปัญหาย่อยๆเล็กๆ แล้วค่อยๆแก้ไขปัญหาย่อยๆเล็กๆทีละปัญหา เราก็จะสามารถแก้ปัญหาใหญ่ได้ในที่สุด

ยกตัวอย่างเช่น การที่ Mr. Steve Jobs คิดผลิต Ipod มันเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เลยในเวลานั้น (ไม่งั้นบริษัทอื่นก็คงคิดประดิษฐ์ออกมาแล้ว) สิ่งที่ทำให้มันเป็นไปไม่ได้คือ การย่อให้คอมพิวเตอร์เล็กลงนั้นเป็นสิ่งที่เป็นเรื่องยาก และยังติดปัญหาเรื่องการระบายความร้อนด้วย (ลองคิดดู เมื่อก่อน เครื่องคอมพิวเตอร์ใหญ่ๆ มีระบบระบายความร้อนดีๆ ยังต้องอยู่ในห้องแอร์เลย ไม่งั้นมันจะร้อนจนทำงานไม่ได้) วิศวกรของ Mr. Steve Jobs ก็บอกว่าไม่น่าจะทำได้

แต่ Mr. Steve Jobs กลับบอกว่าไม่ต้องสนใจเรื่องปัญหาความร้อน ให้คุณคิดแค่ทำอย่างไรจึงจะทำให้คอมพิวเตอร์เล็กลง (เหลือเท่า Ipod) ส่วนเรื่องความร้อนผมจะให้อีกทีมหนึ่งหาวิธีแก้ไขเอง พอเขาแบ่งปัญหาใหญ่เป็น 2 ปัญหาย่อย เขาก็แก้ปัญหาได้ง่ายขึ้น

* ข้อจำกัด หรือ อุปสรรค

ต้องยอมรับจริงๆครับว่าบางปัญหาเราแก้ไม่ได้จริงๆ เพราะมันติดข้อจำกัดบางอย่างของตัวเราเอง ของสังคม ของเทคโนโลยี แต่เราต้องแยกให้ออกว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นข้อจำกัดจริงๆ หรือเป็นอุปสรรคกันแน่ ถ้าเป็นอุปสรรคที่มันแก้ยากจนเราคิดว่าเป็นข้อจำกัดแล้ว โดยมากเราจะคิดเองไม่ออก ถ้าเราไม่มายืนในจุดที่แตกต่าง หรือ มีคนนอกมาช่วยดูและแก้อุปสรรคนั้น เพราะฉะนั้นทางที่ง่ายคือ หยุดพัก แล้วค่อยๆพิจารณา หรือหาที่ปรึกษา

ส่วนข้อจำกัดที่เป็นข้อจำกัดจริงๆ ให้พึงระลึกว่า ข้อจำกัดในวันนี้ อาจมีอะไรที่มาแก้ไขได้ในวันข้างหน้า มันอาจไม่ใช่ข้อจำกัดตลอดไป เช่น ผมเคยดูหนัง Avatar และเคยได้ยินว่า ผู้สร้างเขาเขียนเรื่องนี้ไว้ตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว แต่ด้วยข้อจำกัดของเทคโนโลยีในตอนนั้น จึงไม่สามารถทำให้สร้างสรรฝันของเขาให้เป็นจริงได้ ปัจจุบันเทคโนโลยีดีขึ้น เขาจึงสร้างฝันให้เป็นจริงได้

* อย่าตอกย้ำปัญหา

บางเครั้งปัญหา หรือความไม่เข้าใจกันนิดเดียวก็ทำให้ปัญหาเล็กๆเป็นปัญหาใหญ่ได้ เปรียบเหมือนเราเป็นแผลเพราะมีเข็มมาทิ่ม เราก็เป็นแผลเล็กน้อย แต่ถ้าเรายังเอาเข็มทิ่มตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก แผลนั้นไม่มีวันหายแน่ ซ้ำร้ายยังอาจทำให้เราแย่กว่าเดิม

บางครั้งเป็นเพียงเพราะทิฏฐิในใจของเรา ทำให้เราผูก ไม่ปล่อยวาง ก็ทำให้เราเจ็บ ปัญหาจึงยังคงอยู่ในใจเรา ข้อนี้ธรรมะก็ช่วยเราได้มาก คิดไว้ว่า ถ้าแก้ใครไม่ได้ ก็แก้ที่ตัวเองก่อน

สุขภาพดี กินอาหารเป็นยา อ.สุทธิวัสส์ คำภา

วันนี้มีข่าวเรื่องสุขภาพมาฝากครับ มีเพื่อนที่มีจิตกุศลท่านหนึ่ง ไปเรียนการดูแลรักษาตัวเองโดยธรรมชาติ และเห็นว่าเป็นประโยชน์ ต้องการให้คนใต้เราสุขภาพดี จีงเชิญอาจารย์มาที่บ้าน จังหวัดพังงา และมีใจแบ่งปันความรู้นี้ให้กับเพื่อนๆ … โอกาสดีของคนรักสุขภาพ และต้องการดูแลตัวเองโดยใช้หลักธรรมชาติ

ชุมชนสุขภาพดี ตามวิถึพอเพียง

อ.สุทธิ วัสส์ คำภา นักธรรมชาติบำบัดแนววิถีไทย ต้นตำรับนาฬิกาชีวิต กินเป็นลืมป่วย ที่เผยแพร่สูตรอาหารเป็นยา อาทิ การดื่มน้ำกระชาย การกินโยเกิร์ต+นมสด+น้ำผึ้ง+มะนาว ที่ช่วยให้คนไทยมีพื้นฐานในการดูแลสุขภาพเบื้องต้นด้วยตัวเอง โด่งดังและเป็นที่รู้จักจากการจัดรายการวิทยุ “สุขภาพดีวิถีไทยกับสมุนไพรปัญจศรี

ศึกษาการแพทย์พื้นบ้านและสมุนไพรไทย จากครอบครัวที่เป็นหมอพื้นบ้านและหมอแผนโบราณ ซึ่งสืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคน จากนั้นได้ศึกษาและค้นคว้าภูมิปัญญาพื้นบ้าน จากการไปบรรยายและแลกเปลี่ยนความรู้กับชาวบ้านทั่วประเทศไทย เป็นเวลากว่า 40 ปี ได้ค้นคว้าเรื่องสุขภาพจากคัมภีร์พระไตรปิฎก และคัมภีร์พระอภิธรรม

จากนั้นได้ศึกษาศาสตร์การพยากรณ์สุขภาพ โดยการใช้ลูกดิ่งเพนดูลัม จากแพทย์ประจำตัวอดีตประธานาธิบดีเวเนซูเอล่า และศาสตร์ไคโรแพรกติก (การนวดจัดกระดูก) ปัจจุบันท่านเป็นนักเพนดูลัมอันดับหนึ่งของโลก ที่สามารถใช้ลูกดิ่งเพนดูลัมประเมินสุขภาพได้อย่างแม่นยำ

เพียงไพร ร้านอาหารไทย ในป่าน้ำตกบางแป จ.ภูเก็ต

ร้านอาหารเพียงไพร อาจจะไกลจากตัวเมืองภูเก็ตสักหน่อย แต่พอเดินทางถึง แล้วก็หายเหนื่อยจริงๆครับ เพราะร้านอาหารเป็นอาคาร 8 เหลี่ยมหลังเดียว ตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ในป่าบริเวณน้ำตกบางแป

เดินขึ้นไปนั่งบนชั้น 2 ของร้านอาหาร ก็จะได้ให้บรรยากาศของบึงน้ำขนาดใหญ่ สวยงาม ตอนเย็นๆ มีนกหลายชนิดมาเล่นน้ำให้เราชมแบบเพลินๆตา

อาหารที่เราสั่งกันทุกจาน เสริฟด้วยจานที่ตกแต่งด้วยผักที่สวยงาม และขอบอกว่าอาหารอร่อยทุกจานครับ พวกเราไปทานกันทั้งหมด 7 คน (6 ผู้ใหญ๋ + 1 เด็ก) คิดว่าจะสั่งอาหารสัก 6 อย่าง กินไปกินมา สั่งไปทั้งหมด 11 อย่าง + ผลไม้อีก 1 จาน กินกันอย่างอร่อยแบบไม่มีใครยอมแพ้ใคร

ราคาอาหารก็ไม่แพงครับ เช็คบิลมาทั้งหมด 1243 บาท เฉลี่ยคนละร้อยกว่าบาท – สองร้อยบาท

การเดินทาง: จาก  ตัวเมืองภูเก็ต ขับไปจนถึงอนุสาวรีย์ท้าวเทพกระษัตรีท้าวศรีสุนทร เลี้ยวขวาไปทางป่าคลอก ขับไปถึงทางเข้าน้ำตกบางแป เลี้ยวซ้ายเข้าไปทางน้ำตกบางแป เข้าไปนิดเดียวก็จะเจอร้านแล้วครับ (ทางอาจจะแคบนิดหนึ่ง)