ขี้ลืม จริงๆ
ผมเป็นคนขี้ลืมจริงๆครับ ไม่รู้ใครมีวิธีแก้หรือเปล่า ตอนนี้เหมือนกับจะอาการหนักขึ้นเรื่อยๆ หลายๆคนก็บอกว่าตัวเองขี้ลืม แต่ก็อาจจะไม่หนักเท่าผมมั้งครับ
รู้ตัวตอนแรกๆ ก็เริ่มจากการที่จำหน้าเพื่อน หรือจำชื่อเพื่อนไม่ได้ จำไม่ได้จริงๆครับ เพื่อนบางคนต้องมาอธิบายให้ฟังว่าเจอกันตอนไหน รู้จักกันอย่างไร
แล้วอาการก็หนักขึ้นเรื่อยๆ มีอยู่วันหนึ่ง อยู่ดีๆภรรยาก็มาบอกว่า แปรงสีฟันของเธอสีเขียว ไม่ใช่สีฟ้า อืม! เอาแปรงสีฟันผิดอันไปแปลงฟัน จำสีไม่ได้
เดือนก่อน กลัวลืมวันเกิดแม่ อุตส่าห์เม็มไว้ในมือถือ จะได้แฮบปี้เบิร์ทเดย์ตรงวัน กะจะเซอร์ไพรส์แม่ แม่เซอร์ไพรส์กลับ ด้วยการตอบมาว่า “ขอบใจนะลูก ที่แฮบปี้เบิร์ทเดย์ย้อนหลัง แม่ไม่ถือ” อ้าวเรา ขนานเมมไว้แล้ว ก็ยังจำผิดวัน เม็มผิดวัน
อาทิตย์ที่แล้ว มีคนมาสมัครงานที่บริษัท พอดีกำลังเคลียร์งานบนคอมพิวเตอร์อยู่ ก็บอกให้เขารอแป๊บหนึ่ง รู้ตัวอีกทีก็ตอนค่ำ เพิ่งคิดได้ว่าบอกให้คนนั้งรอสมัครงาน ด้วยความงงในตัวเองมากครับ และไม่รู้ว่าน้องคนนั้นกลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
จริงๆที่เขียนนี่ก็เพราะรู้สึกผิดต่อน้องคนนั้นมากๆจริงๆครับ ไม่รู้ชื่อ จำหน้าก็ไม่ได้ ก็ขอโทษไว้ตรงนี้แล้วกันครับ
ตอนนี้เวลามีอะไร จะต้องจดหมดเลย ไม่งั้นจะจำไม่ค่อยได้ มีใครเป็นแบบนี้บ้าง มีทางแก้หรือเปล่านี่
Tags: ขี้ลืม
สุขภาพ กาย&ใจ | lupthawit 08/07/2010
