สังคมคนขี้อิจฉา
รู้สึกว่าผมจะตั้งชื่อบทความรุนแรง แต่อาจจะไม่เกินไปใช่ไหมครับที่จะใช้สะท้อนความเป็นจริง ความอิจฉาตาร้อนมีอยู่ในสังคมไทย และที่สำคัญมีอยู่รอบข้างเรา จนบางครั้งทำให้เราไม่สบายใจ และขัดขวางการเจิรญเติบโตขององค์กร และสังคม
ผมก็ไม่แน่ใจว่าทำไมถึงมีความอิจฉาขึ้น ไม่อยากจะไปโทษละครน้ำเน่า แต่คงปฏิเสธไม่ได้ว่า การที่เราดูละครแล้วมีตัวอิจฉาไม่ได้ส่งผลอะไรเลยกับจิตใจของเรา บางครั้งการที่เราได้เห็นได้รับรู้เรื่องอะไรบ่อยๆ ถึงแม้เป็นเรื่องที่ผิด อาจจะทำให้กลายเป็นเรื่องธรรมดาในที่สุด (ไม่รู้สึกผิดอีกต่อไป) เช่น การคอร์รัปชั่น การกระทำที่ผิดอย่างมาก กลักกลายเป็นเรื่องปกติในสังคมไทยไปแล้ว มีการคอร์รัปชั่นกันทุกวงการ ตั้งแต่ระดับหัวหน้า จนถึงน้องใหม่เพิ่งเข้าทำงาน
ความอิจฉาริษยาฝังรากลึกในใจคนจนบางครั้งยากที่จะกำจัดให้ออกไป ถ้ายกตัวอย่างระดับประเทศ ก็เห็นได้ชัด อย่างเช่น นักการเมืองฝ่ายรัฐบาลมีโครงการอะไรดีๆ บางครั้งก็ไม่ได้รับการสนับจากฝ่ายค้าน หรือ มีโครงการดีๆที่เสนอมาจากฝ่ายค้าน แต่ก็ไม่นำมาทำ ทั้งนี้เพราะกลัวฝ่ายตรงข้ามจะได้หน้า ได้คะแนนเสียงไป ทั้งๆที่ตอนรับสมัครเลือกตั้ง นักการเมืองทั้งหลายก็ต่างบอกว่า จะเข้ามาเพื่อบริหารประเทศให้เจริญเติบโต
ในสังคมเล็กๆอย่างที่ทำงาน ก็มีความอิจฉาริษยาเพื่อนร่วมงาน ไม่อยากให้คนอื่นได้ดีกว่า จึงทำให้โครงการต่างๆไม่ประสบความสำเร็จ หรือประสบความสำเร็จได้ไม่ดีเ่ท่าที่ควร
แม้แต่ในโรงเรียน ก็มีความอิจฉาริษยา เด็กเรียนเก่งบางคน เวลาเพื่อนถามก็ไม่อธิบายเพื่อน หรืออธิบายแต่พอผ่านไป เพราะไม่อยากให้เพื่อนได้คะแนนมากกว่า
แล้วสังคมเราจะดีได้อย่างไร
จากประสบการณ์ที่ผมได้พบเห็นมา ความอิจฉาไม่ได้ทำให้ตัวเราดีขึ้น รังแต่จะนำความขุ่นข้องหมองใจมาให้ตัวเราเอง คนอื่นพอรู้พอเห็นเขาก็จะไม่ไว้วางใจเราหากเราเป็นคนขี้อิจฉา
หากคิดในมุมกลับกัน การที่เพื่อนๆเรา ญาติพี่น้องของเรา หรือคนในสังคมของเราดีขึ้น รวยขึ้น ประสบความสำเร็จมากขึ้น ก็ไม่ได้ทำให้ตัวเราแย่ลงจริงไหมครับ กลับทำให้สังคมของเราเองดีขึ้น และจะส่งผลดีกับตัวเรามากขึ้นในอนาคตด้วย
ผมอยากลองยกตัวอย่างที่เป็นรูปธรรม สมมุติว่า เรามีเงินอยู่ 10 ล้านบาท ถ้าเราอยู่ในสังคมที่มีแต่คนจน ไม่มีเงินจะใช้สอย กับ เรามีเงินอยู่ 10 ล้านบาท แต่เราไปอยู่ในสังคมที่มีแต่คนรวยมากกว่าเรา มีเิงินเป็นร้อยเป็นพันล้าน ท่านว่าแบบไหนดีกว่า ผมคิดว่าอย่างหลังน่าจะดีกว่าจริงไหมครับ แล้วเราต้องไปอิจฉาคนที่มีเงินเป็นร้อยเป็นพันล้านหรือเป่ล่า
จริงๆครับ การที่เพื่อนเรา หรือคนรอบข้างเราดีขึ้น ประสบความสำเร็จมากขึ้น มีแต่จะช่วยให้ตัวเราดีขึ้น ช่วยให้สังคมน่าอยู่ขึ้น ไม่ได้ทำให้ตัวเราแย่ลง เช่นตัวอย่างของเด็กนักเรียน ถ้าทุกคนช่วยกันเรืียน ไม่หวงความรู้กัน ก็มีแต่จะช่วยให้เพื่อนๆที่เรียนด้วยกันได้รับความรู้มากขึ้นทุกคน แต่ถ้าทุกคนต่างหวงความรู้ ก็รังแต่จะทำให้ตัวเองรู้เท่าเดิม
Tags: ขี้อิจฉา, คอร์รัปชั่น, อิจฉา
ความรู้-ประสบการณ์ | lupthawit 08/01/2011
2 Comments
Other Links to this Post
RSS feed for comments on this post. TrackBack URI
By เฉินระยอง, 25/06/2011 @ 17:13
ความอิจฉาบางทีเกิดมาไม่เป็นไรหรอกครับ
ใช้พัฒนาตนได้
แต่ที่แย่แสบสุดคือ
อิจฉาแล้วไปทำร้ายคนอื่นนี่สิ
ตั่งแต่เบาไปถึงแรง
By lupthawit, 25/06/2011 @ 17:19
น่าสนใจครับ .. ที่น่าตั้งข้อสังเกตคื่อ ความอิจฉามักจะทำให้เกิดความทุกข์ใจครับ