ชนแล้วหนี ทำไมจับไม่ได้

สัปดาห์ที่แล้ว ช่วงดึก รถเช่าของเพียวคาร์เร้นท์คันหนึ่งจอดไว้หน้าบ้านในหมู่บ้านหนึ่งใกล้โบ๊ทลากูน ถูกชนโดยรถตู้สีดำ แต่เนื่องจากผู้เช่าเป็นฝรั่ง ซึ่งเป็นครูสอนในโรงเรียนแห่งหนึ่งในภูเก็ต เขาก็เพียงแค่จดเลขทะเบียนและเบอร์ติดต่อคนขับรถตู้เอาไว้

เช้าวันรุ่งขึ้น ผมก็ได้โทรไปคุยกับคนขับรถ เขาก็รับสาย และเขาก็ยอมรับผิด ผมจึงโทรไปหาบริษัทประกันภัยรถยนต์เพื่อให้บริษัทประกันโทรติดต่อคนขับรถตู้เพื่อให้มาตกลงค่าเสียหาย แต่ปรากฏว่า ไม่สามารถติดต่อได้เลยเป็นเวลาหลายวัน สรุปเองได้ว่าคงปิดเครื่องหนีไปแล้ว

ผมจึงตัดสินใจขอร้องให้ลูกค้าไปแจ้งความ พร้อมให้เลขทะเบียนรถตู้ (มีแต่เลข ไม่มีหมวด) แต่ปรากฏว่าตำรวจไม่รับแจ้ง ด้วยเหตุผลคือ “รถชนในหมู่บ้าน ซึ่งไม่ใช่ถนนหลวง จึงรับแจ้งไม่ได้” แล้วคุณตำรวจก็ใจดีอธิบายต่อว่า “รถมีประกันไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ไปเคลมบริษัทประกัน” เอาละซิ โชคดีมาถึงเจ้าของรถโดยทันที ความคิดแวบขึ้นมาในใจเลยทันที “สงสัยชาติที่แล้วเราคงไปชนเขามา ชาตินี้เขาเลยมาเอาคืน”

ผมก็ไม่เข้าใจกฏหมายไทยจริงๆนะครับว่าทำไมจึงมีช่องว่างให้คนชั่วลอยนวลได้อย่างนี้ ทำไมคุณตำรวจไม่มีหนทางที่จะช่วยคนดีๆบ้างเลยเหรอ เหรอเราจะยังดีไม่พอ หรือชาติที่แล้ว เราคงไปเบียดเบียนเขามาจริงๆ การเชื่อเรื่องบุญกรรมบางทีก็เป็นเรื่องดีนะครับ อย่างน้อยก็ทำให้เราคลายกังวลไป ไม่ต้องคิดมาก ยิ้มออกได้เมื่อภัยมา อันนี้เป็นเรื่องจริงนะครับ เป็นข้อดีของคนไทย ฝรั่งเขายิ้มไม่ออกเหมือนเราหรอกครับ